Wanneer ik aan Oom Amado denk dan zijn er twee woorden die ik hem hoor zeggen:
"Fascinante" en "Interesante".
Hij had een ruime interesse en altijd wel een "fascinante" of "interesante" verhaal
te vertellen over wat hij meegemaakt of gehoord had en kon het ook zeer boeiend
overbrengen. Tijdens het verhaal kon je het vaak voor je zien gebeuren door de
intense manier van waarop hij het naar voren bracht.
Een van de vroege herinneringen die ik hiervan heb is toen hij zijn wereldreis
gemaakt had en over zoveel ervaringen en indrukken die hij opgedaan had vertelde.
Daarbij schiet me ook te binnen die zondag dat we bij Mahaai allemaal met alle
geweld met stokjes moesten eten. Hij had ze meegebracht van zijn reis. Nou dat was
me een geworstel, en de volume knop stond zoals gewoonlijk vrij hoog. Ik denk hier
nog altijd met een 'smile' aan wanneer ik bij de chinees zit en met stokjes eet.
Bezoekjes aan hem werden heel erg op prijs gesteld waarbij een vast onderdeel was de
rondleiding in zijn tuin. Hij liet je dan meegenieten van wat hij daar allemaal had
groeien en bij het weggaan kreeg je wel wat mee, hoe klein ook. Wat lamoenchies, een
promenton uit de tuin, wat er ook voorhanden was. Het was altijd een gemeende gift
die daarom ook extra lekker smaakte.
De laatste keer dat ik hem op bezoek had was vorig jaar toen hij voor mijn
verjaardag langs gekomen was. Hij was toen gefascineerd door een Aboriginal
schilderij en ging iedere keer op een plek zitten zodat hij er een goed zicht op
had. Hij wilde er meer over weten en je merkt dan zijn oprechte interesse en dat dit
dan een deel wordt van zijn collectie van "Fascinante" en "Interesante" verhalen.
Hij heeft op zijn manier bijgedragen aan mijn vorming en zijn bruisende aanwezigheid
zal ik erg missen maar de indrukken die hij achterlaat zullen altijd blijven.
Anton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten